Μια κοινωνία που έχει χάσει τη συνοχή της

Ο κόσμος είναι καχύποπτος, και δικαίως. Δεν εμπιστεύεται τους θεσμούς. Η κοινωνία έχει χάσει τη συνοχή της. Υπάρχει αρκετός ακτιβισμός και οργάνωσης της λαϊκής βάσης, αλλά τα συνδικάτα έχουν εκλείψει σε μεγάλο βαθμό, τα πολιτικά κόμματα δεν υπάρχουν. Αυτός είναι ένας λόγος που μεγάλο μέρος του ακτιβισμού ξεκινά από τις εκκλησίες.
Υπάρχουν, λοιπόν, αρκετοί, που δεν τους αρέσουν τα τεκταινόμενα, άνθρωποι που έχουν περάσει δύσκολα και δεν εμπιστεύονται κανέναν, αλλά δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν. Από κάτι πρέπει να αρπαχτούν. Και το διαδίκτυο μπορεί να γίνει επικίνδυνο. Είναι βέβαια πολύ χρήσιμο για την πληροφόρηση, για τον ακτιβισμό, για πολλά. Όμως, έχει μια αρνητική πλευρά. Ένας μόνο να γράψει σε κάποιο μπλογκ μια θεωρία που φαίνεται ελάχιστα πειστική, θα βρεθούν άλλοι πέντε να τη δουν, και σύντομα θα διαδοθεί με εκθετικό ρυθμό, θα γίνει ένα τεράστιο ζήτημα που θα αυτοδιαιωνίζεται. Υπάρχουν κάμποσα τέτοια ζητήματα. Το κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου είναι ένα από αυτά. Υπάρχουν πολλά άλλα. 
Εύκολα συμβαίνει αυτό σε μια κοινωνία που έχει χάσει τη συνοχή της και την πολιτική της συνείδηση.
Όχι δεν περιγράφει την Ελλάδα σήμερα, αλλά κάλλιστα θα μπορούσε...
Noam Chomsky "What we Say Goes: Conversations on U.S. Power in a Changing World". 2007