Ένα σεμινάριο με ξανάφερε στη ρότα της Κεφαλλονιάς, το νησί που έκανα για πρώτη φορά διακοπές ως ενήλικας. Το μυαλό μου γέμισε με τις αναμνήσεις εκείνων των πρώτων διακοπών όταν φεύγοντας σχεδόν κρυφά με το πρώτο μου μηχανάκι κατάφερα να κάνω τις πρώτες "ανεξάρτητες" διακοπές στη ζωή μου, έχοντας εργαστεί για ένα περίπου μήνα (αμέσως μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις της Γ' Λυκείου) σε εργοστάσιο παραγωγής κομπόστας.
Φθάνοντας στη Σάμη προσπαθούσα να διακρίνω γνώριμες εικόνες, χωρίς όμως επιτυχία. Μια άλλη Κεφαλλονιά ήταν μπροστά μου. Το μάτι μου έπεσε στην αντίθεση του καταπράσινου βουνού με το γαλάζιο της θάλασσας. Μια εικόνα που προσπάθησα να αποτυπώσω με την κάμερα του κινητού, όμως αποτυπώθηκε πιο έντονα στο μυαλό μου.
Κι ύστερα ήρθε το Αργοστόλι, με τον ήρεμο κολπίσκο. Από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην πρωτεύουσα άρχισαν και οι (δυσάρεστες) εκπλήξεις. Πρώτη δυσάρεστη έκπληξη το ξενοδοχείο Tourist στην παραλία του Αργοστολίου. Έχοντας δει τις υπέροχες φωτογραφίες στο site του, είχα κλείσει ειδική τιμή 47 ευρώ για την περίοδο 21 Αυγούστου με 3 Σεπτεμβρίου, επειδή θα παρακολουθήσω τα μαθήματα. Η κοπέλα στη ρεσεψιόν με πληροφόρησε πως θα έμενα το πρώτο βράδυ σε ένα δωμάτιο και την επομένη θα με μετέφεραν σε άλλο δωμάτιο, καθώς δεν υπήρχε διαθέσιμο το δωμάτιο που είχα κλείσει και είχα στείλει προκαταβολή. Αμέσως μετά ζητάει την ταυτότητά μου και περιμένω να μου την επιστρέψει για να ανέβω στο δωμάτιο. Φευ! Με κοιτάζει με απορία και μου λέει πως θα μου την επιστρέψει όταν ξανακατέβω! Να θυμίσω πως όπως δεν έχουν δικαίωμα να κρατούν την ταυτότητα κανενός, αλλά πρέπει να του δίνουν έντυπο να συμπληρώνει ο ίδιος τα στοιχεία του.
Ανεβαίνοντας στο δωμάτιο, διαπιστώνω πως είναι το πιο μικρό δίκλινο που έχω δει ποτέ στη ζωή μου! Η πόρτα της μπαλκονόπορτας "γλύφει" το σεντόνι του κρεββατιού όταν ανοίγει, ενώ η απόσταση του κάτω μέρος του κρεββατιού από το χώρο που μπορείς να βάλεις τη βαλίτσα σου δεν ξεπερνά τα 50 εκατοστά. Στη ντουξιέρα χρειάζεται ιδιαίτερη δεξιοτεχνία για να καταφέρεις να κάνεις ντους, ενώ δεν υπάρχει πουθενά χώρος να ακουμπήσεις ένα μπουκάλι σαμπουάν ή έστω το σφουγγάρι σου.
Δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τη διάθεσή μου μετά από σχεδόν 8 ώρες ταξίδι. Μετά από έναν ύπνο ετοιμάζομαι να βγω σε αναζήτηση δείπνου. Φθάνω στην κεντρική πλατεία, όπου είναι μαζεμένος ο περισσότερος κόσμος. Μια πλατεία που δεν βλέπει καν θάλασσα. Εκεί με "τσιμπάει" μια κυρία που προσπαθεί να με πείσει να καθίσω και να φάω στο συγκεκριμένο εστιατόριο. Τη ρωτώ τι φαγητά προσφέρει και με αποστομώνει λέγοντας "τα πάντα". Αμέσως της ζητώ αστειευόμενη αστακό, όμως δεν περιλαμβανόταν στα "πάντα", δεν είχε! Τέλος πάντων, κάθομαι και παίρνω μια σαλάτα κι ένα σουβλάκι κοτόπουλο, το οποίο μαζί με ένα ποτήρι κρασί έφεραν το λογαριασμό στα 22 ολόκληρα ευρώ. Στο νησί μάλλον δεν έχουν ακούσει για την κρίση...
Φεύγοντας από εκεί αποφασίζω να κάνω μια βόλτα στους γύρω δρόμους. Νομίζω ότι ξαναζωντάνεψε ο τουρισμός της δεκαετίας του '70. Καταστήματα από εκείνη τη δεκαετία ξεπηδούν μπροστά μου με την πραμάτεια τους και στο μυαλό μου έρχονται εικόνες από τα νησιά του Αιγαίου, περιποιημένα και με άποψη, ως παρηγοριά. Υπάρχει και η άλλη όψη του τουρισμού, σκέφτομαι ως αυτοάμυνα...
Επιστρέφω στο ξενοδοχείο και ελπίζω την επόμενη να ανακαλύψω τον άλλο κόσμο του Αργοστολίου.. Καληνύχτα Κεφαλλονιά..
Φθάνοντας στη Σάμη προσπαθούσα να διακρίνω γνώριμες εικόνες, χωρίς όμως επιτυχία. Μια άλλη Κεφαλλονιά ήταν μπροστά μου. Το μάτι μου έπεσε στην αντίθεση του καταπράσινου βουνού με το γαλάζιο της θάλασσας. Μια εικόνα που προσπάθησα να αποτυπώσω με την κάμερα του κινητού, όμως αποτυπώθηκε πιο έντονα στο μυαλό μου.
Κι ύστερα ήρθε το Αργοστόλι, με τον ήρεμο κολπίσκο. Από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην πρωτεύουσα άρχισαν και οι (δυσάρεστες) εκπλήξεις. Πρώτη δυσάρεστη έκπληξη το ξενοδοχείο Tourist στην παραλία του Αργοστολίου. Έχοντας δει τις υπέροχες φωτογραφίες στο site του, είχα κλείσει ειδική τιμή 47 ευρώ για την περίοδο 21 Αυγούστου με 3 Σεπτεμβρίου, επειδή θα παρακολουθήσω τα μαθήματα. Η κοπέλα στη ρεσεψιόν με πληροφόρησε πως θα έμενα το πρώτο βράδυ σε ένα δωμάτιο και την επομένη θα με μετέφεραν σε άλλο δωμάτιο, καθώς δεν υπήρχε διαθέσιμο το δωμάτιο που είχα κλείσει και είχα στείλει προκαταβολή. Αμέσως μετά ζητάει την ταυτότητά μου και περιμένω να μου την επιστρέψει για να ανέβω στο δωμάτιο. Φευ! Με κοιτάζει με απορία και μου λέει πως θα μου την επιστρέψει όταν ξανακατέβω! Να θυμίσω πως όπως δεν έχουν δικαίωμα να κρατούν την ταυτότητα κανενός, αλλά πρέπει να του δίνουν έντυπο να συμπληρώνει ο ίδιος τα στοιχεία του.
Ανεβαίνοντας στο δωμάτιο, διαπιστώνω πως είναι το πιο μικρό δίκλινο που έχω δει ποτέ στη ζωή μου! Η πόρτα της μπαλκονόπορτας "γλύφει" το σεντόνι του κρεββατιού όταν ανοίγει, ενώ η απόσταση του κάτω μέρος του κρεββατιού από το χώρο που μπορείς να βάλεις τη βαλίτσα σου δεν ξεπερνά τα 50 εκατοστά. Στη ντουξιέρα χρειάζεται ιδιαίτερη δεξιοτεχνία για να καταφέρεις να κάνεις ντους, ενώ δεν υπάρχει πουθενά χώρος να ακουμπήσεις ένα μπουκάλι σαμπουάν ή έστω το σφουγγάρι σου.
Δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τη διάθεσή μου μετά από σχεδόν 8 ώρες ταξίδι. Μετά από έναν ύπνο ετοιμάζομαι να βγω σε αναζήτηση δείπνου. Φθάνω στην κεντρική πλατεία, όπου είναι μαζεμένος ο περισσότερος κόσμος. Μια πλατεία που δεν βλέπει καν θάλασσα. Εκεί με "τσιμπάει" μια κυρία που προσπαθεί να με πείσει να καθίσω και να φάω στο συγκεκριμένο εστιατόριο. Τη ρωτώ τι φαγητά προσφέρει και με αποστομώνει λέγοντας "τα πάντα". Αμέσως της ζητώ αστειευόμενη αστακό, όμως δεν περιλαμβανόταν στα "πάντα", δεν είχε! Τέλος πάντων, κάθομαι και παίρνω μια σαλάτα κι ένα σουβλάκι κοτόπουλο, το οποίο μαζί με ένα ποτήρι κρασί έφεραν το λογαριασμό στα 22 ολόκληρα ευρώ. Στο νησί μάλλον δεν έχουν ακούσει για την κρίση...
Φεύγοντας από εκεί αποφασίζω να κάνω μια βόλτα στους γύρω δρόμους. Νομίζω ότι ξαναζωντάνεψε ο τουρισμός της δεκαετίας του '70. Καταστήματα από εκείνη τη δεκαετία ξεπηδούν μπροστά μου με την πραμάτεια τους και στο μυαλό μου έρχονται εικόνες από τα νησιά του Αιγαίου, περιποιημένα και με άποψη, ως παρηγοριά. Υπάρχει και η άλλη όψη του τουρισμού, σκέφτομαι ως αυτοάμυνα...
Επιστρέφω στο ξενοδοχείο και ελπίζω την επόμενη να ανακαλύψω τον άλλο κόσμο του Αργοστολίου.. Καληνύχτα Κεφαλλονιά..
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου